آئین مستان

نوشته شده بر عرش خدا با قلم حیدر کرار 

خدا خلق نمود است زمین را و زمان را زغبار قدم حیدر کرار 

رسولان الوالعظم نمک خورده جود و کرم حیدر کرار 

بدانید اگر کعبه شده قبله فقط بوده ز یمن قدم حیدر کرار

امیری و دلیری و همه کاره خلقت 

شدن اینها همه یک فضلِ کمِ حیدر کرار

و این شاه علی باشد و عالم به کف اوست 

حسینی شدن عالم هستی هدف اوست 

همه آبروی اهل زمین، اهل سماء از شرف اوست

  بدانید همه مرکز عالم نجف اوست 

علی ولی الله علی کیست همانی که خدا خوانده سنایش 

همانی که دریده دل کعبه به هوایش 

همانی که نوشته سخن از خط خدایش

به روی درب بهشت که شود داخل آن

هر که بود در دل او مهر ولایش

علی کیست همانی که خدا خوانده سنایش 

علی کیست همانی که خدایی ست کلامش 

و مرامش و قیامش و سجودش و نمازش

علی کیست همانی که دهد خاتم شاهانه گدا را  

همانی که خدا داده به او هستی خود را

و هستی خدا کیست به جز حضرت زهرا

علی ولی الله

علی کیست همانی که دهد خاتم شاهانه گدا را 

همانی که حُسینش به جهان کرده علم کرببلا را 

همانی که ابالفضل از او درس گرفت است وفا را 

همانی که بود همت او غیرت او حیبت او در نفس زینب کبری 

همان زینب کبری که با خطبه ی مردانه علمدار علی شد

و از آن خطبه خداوند بدهکار علی گشت

علی ولی الله

یه بار دیگه غصه و غم خونه دل را در زد

داغ غم حیدر به دل اهل جنان آزر زد

شاهد سرا از میون مردم کوفه پر زد

بچه یتیما ز دیده اشک ببارید

دیگه نمیخواد کاسه ی شیر بیارید

علی و کشتن دیگه بابا ندارید

وای دیگه وقت غم شد

وای کوفه در ماتم شد

شده خونه غم خونه حضرت مولا امشب

میزنه به سر تو جنان ام ابیها امشب

روضه علی رو میخونه زینب کبری امشب

دستای بسته بمیره زینب تو

یاس شکسته بمیره زینب تو

بانوی خسته بمیره زینب تو

وای عالمی افسرده

وای بابام حیدر مرده

یا علی میخوام نوکر دربار ولایت باشم

زیر علم عشق تو تا روز قیامت باشم

با ذکر شما تا به ابد گرم عبادت باشم

ذکر علی از تموم ذکرا سره

ناز علی رو خدا خودش میخره

میدونم آخر من و نجف میبره

وای حک شده رو خیبر

وای مددی یا حیدر

عشق من علی عشق من علی  

شبای غم و غربت و اندوه و ملال مولاست

به خدا علی خسته تر از خسته ز دست دنیاست

تموم غمش داغ فراق گل یاسش زهراست

ز بعد زهرا علی قرار نداره

باغ امیدش دیگه بهار نداره

چیزی تو دنیا جز دل زار نداره

وای باغبون بی برگه

وای چشم به راه مرگه

وای وای وای وای وای  

عشق من علی عشق من علی

بیا بخونیم روضه ی ابروی دریده امشب

بیا بخونیم از سر پر خون بابای زینب

مگه چی بوده جرم علی تو این زمونه یا رب

مسجد کوفه دیگر اسیر غمه

دیگه از امشب قامت شیعه خمه

تا روز محشر دیده ها پر ز نمه

وای رنگ حیدر زرده

وای زمونه نامرده

چی میشه بشم زائر ایوون طلائیت حیدر

بشه دل تنگم تو نجف کفتر چاهیت حیدر

تو هوای تو پر بزنه بشه هوائی حیدر

زیارت تو آرزومه همیشه

میخوام ببینم حرم تو چی میشه

برای مجنون هیچ جا نجف نمیشه

وای بی خیال دنیا

وای فقط عشقه مولا

یه عمریه پنجره ی دلم

به سوی کربلاست

خونه ی قلب من درش

به سوی دشت نینواست

به دل میگم غصه نخور

 رقیه ویزاش و میده

قسم به اون خدا خودش

برگ جوازش میده

میگن گذر نامه ی من

 حلقه پر از خون منه

توشه ی من تو این سفر

سینه مجنون منه

من تو سفارتخونه ی

 رقیه هم آشنا دارم

بذار بگم سر رو پای

علی اکبر میذارم

مالک مرز خسروی

دروازه ی جنون من

تمام خاک خسروی

تشنه ی اشک خون من

قلندر مسلک در خویش مستم

نه کافر نه یهود نه بت پرستم

بود پیرم اباالفضل علمدار

به گردش کمترین درویش هستم

دارم به سر روز شب فکر اباالفضل

تپش تپش های دل ذکر اباالفضل

ابوفاضل ابوفاضل اباالفضل

دلاور پهلون نام آور شیر

تماشایی به دستش رقص شمشیر

چو حمله می برد بر قلب دشمن

بیاید از فلک آوای تکبیر

دارم به سر روز شب فکر اباالفضل

تپش تپش های دل ذکر اباالفضل

ادب حیران رفتار اباالفضل

زبان زد چون ایثار اباالفضل

همه هفت آسمان در زیر گامش

ملائک عبد دربار اباالفضل

ابوفاضل ابوفاضل اباالفضل

با لب عطشان، خسته در میدان

هزار و یک غم داری

رأس تو بر نی، میکند ره طی

زگیسو پرچم داری

تویی تویی، ذکر لب جن و ملک

ثمره ی باغ فدک

یا لیتناکنامعک

حسین من آقام آقام آقام حسین من

دارد از ایمان، باغ دلهامان، شکوفه های احساس

میرویم هرشب، با دل زینب، کنار کف العباس

ضریح تو، از باغ گل زیباتره

از عاشقا دل میبره

مهد دعای اصغره

حسین حسین حسین

عباس من آقام آقام آقام عباس من

درمناجاتی، باب حاجاتی، مگر به این شک داری

از چه ای سقا، با قد رعنا، تو قبر کوچک داری

دلم میخواد، به کربلای تو برم

بیام کنار اون حرم

تو سرداب تو جون بدم

اباالفضل، اباالفضل...

تیغ تو خوش بود، حرمله کش بود، اگر به میدان بودی

چشم تو حالا، خفته در صحرا، امید طفلان بودی

برادرم در خاک و خون نشسته ای

پشت مرا شکسته ای، زخم سرت نبسته ای

حسین من آقام آقام آقام حسین من

از مزار تو از دیار تو، بوی خدا می آید

مرغ دل هر شب، بر لبش یا رب

به کربلا می آید

منم منم، فدایی سپاه تو

غلام روسیاه تو

امید من پناه تو